"Goede omgangsvormen en samenwerking over partijpolitiek heen - die ga ik missen"

“Het is niet gek om na 13 jaar wethouderschap iets anders te gaan doen”, zegt André Flach, die vertrekt om zich te richten op de landelijke politiek. "Ik laat Ambacht met een gerust gevoel achter en heb vertrouwen in de toekomst."

Voor André volledig in beslag wordt genomen door de landelijke politiek, kijken we terug op zijn ‘Ambachtse bestuursjaren’.

Wat betekent Ambacht voor je?

“Natuurlijk, hier heb ik het politiek vak geleerd, maar Ambacht is veel meer voor mij. Ik ben geboren en opgegroeid in Ridderkerk en had jarenlang een onderneming in de Alblasserwaard, maar toen ik de Ambachtse Relinde leerde kennen, werd al snel duidelijk dat we na ons trouwen in Hendrik-Ido-Ambacht zouden gaan wonen. Geen moment spijt van. Dorps karakter, groene uitstraling, volop faciliteiten… Ambacht heeft heel veel moois om trots op te zijn en we blijven hier met plezier wonen.”

Hoe ontstond je interesse voor politiek?

“Ik kom niet uit een ‘politiek nest’, maar begin deze eeuw werd politiek heel interessant, vooral de landelijke. Het was de tijd van Pim Fortuyn. Politiek was toen heel levendig. Ik discussieerde daar veel over met een goede vriend, Erik van Hartingsveldt, inmiddels ook heel wat jaar actief als gemeenteraadslid. Op een gegeven moment zeiden we: als we overal een mening over hebben, dan moeten we zelf maar politiek actief worden. We werden toen allebei lid van de politieke partij die het dichtst bij onze overtuigingen en wereldbeeld staat en groeiden toen al snel de politiek in.”

Hoe snel?

“In eerste instantie bijna té. In 2001 werd ik lid, een jaar later stond ik al op de kieslijst op een bijna verkiesbare plek. Ik vond dat best vroeg om al raadslid te zijn. In 2004 werd ik burgerraadslid en de periode erna gekozen tot gemeenteraadslid. Met veel plezier denk ik terug aan die tijd en de discussies en debatten die ik destijds had met college en andere raadsleden. Met name met Marcel Doodkorte, toen wethouder Financiën. We waren het niet altijd eens, maar discussieerden met respect voor elkaar en elkaars standpunten. Zulke discussies hebben mij gevormd. Die omgangsvormen hebben we gelukkig ook nu in de Ambachtse politiek. We spelen altijd op de bal, niet op de persoon.”

En toen het wethouderschap…

“Ja, in 2010 werd ik wethouder. Dat word je niet voor één partij, maar voor alle Ambachters. Ik begon parttime omdat ik ook ondernemer was. Dat ervaar ik als groot voordeel: ik weet hoe ondernemers denken en wat zij nodig hebben. Als wethouder hield het mij dagelijks bezig: Hoe kunnen we het ondernemingen en bedrijven zo goed mogelijk naar de zin maken in Ambacht? Ik denk dat we daar goed in slagen, want we eindigen steevast hoog bij de jaarlijkse verkiezingen tot MKB-vriendelijkste gemeente. Lokale politiek heeft direct invloed op de omgeving waarin je woont, op het dagelijks leven, dat is het mooie er aan. Ik blijf mij ervan bewust dat wat we doen, invloed heeft op het leven van mensen.”

André Flach: "Vinden wat wel kan in plaats van alleen constateren wat niet kan, dat is deel van de Ambachtse cultuur." foto: Onno Kemperman/Visualis

Is de invloed van politiek op de dagelijkse leefwereld van mensen niet te groot?

“Ik waardeer het politiek systeem in Nederland zeer. Er wordt altijd gezocht naar compromissen waardoor zoveel mogelijk mensen zich kunnen vinden in de besluiten. De invloed van politiek en overheid is vaak goed, maar de voorbeelden waarin dat niet zo is, zijn bekender: Aardgaswinning, energiebeleid, woningnood, om maar enkele te noemen. Ik merk wel dat er een kanteling gaande is in Den Haag, daar is men flink geschrokken van wat politiek ook kapot kan maken in levens van mensen. Ik maak graag deel uit van die kanteling en wil het algemeen belang dienen. Al weet ik dat de realiteit anders kan uitpakken: de idealen en beginselen die ik heb, neem ik mee en blijf ik voor ogen houden. En ik geloof dat het God is die ook mijn leven leidt. Ik zet deze stap dan ook in vertrouwen, hoe die ook uitpakt.”

Terug naar Ambacht: Welke 3 Ambachtse dossiers blijven je het meest bij?

“Dan komen uitbreiding van Winkelcentrum De Schoof, De Volgerlanden, de Noordkade en Bedrijvenpark Ambachtsezoom als eerst in mij op. Dat is er een teveel hè? In dossier Uitbreiding Winkelcentrum De Schoof is door veel mensen heel veel energie gestoken in het maken van plannen, het samenbrengen van ideeën en het overtuigen van partijen zoals de provincie. Dat werd niet gedaan omdat we als gemeente zo nodig De Schoof wilden uitbreiden, de oorspronkelijke vraag kwam van de winkeliersvereniging: Wat moeten we doen om De Schoof nog aantrekkelijker te maken? Het antwoord bleek ‘uitbreiding’ te zijn.

In 2017 stonden alle seinen daarvoor op groen. In die tijd veranderde de zienswijze van de winkeliersvereniging en met hen de publieke opinie. Na alle gedane moeite was het lastig om te besluiten stoppen met uitwerking van de plannen, dat geef ik direct toe. Maar ik wist ook: we moeten voor ogen houden voor wie we dit allemaal doen. Als de mensen om wie het gaat het niet willen, dan moeten we het niet doen. Een brief of persbericht vond ik niet gepast, ik wilde alle -700!- bezwaarmakers, belanghebbenden en andere geïnteresseerden hierover persoonlijk informeren. Aan een volle zaal van Cascade vertelde ik dat we de stekker trokken uit de uitbreidingsplannen voor De Schoof. Dat leverde applaus op. Je standpunt bijstellen wordt soms ook juist gewaardeerd.”

Dan De Volgerlanden, onlosmakelijk verbonden met Het Perenlaantje…

“Lange tijd verzette de Ambachtse gemeenteraad en het college zich tegen woningbouw in wat nu De Volgerlanden is. Er werd gehecht aan het groen landschap. Maar eind jaren ’90 wees de Rijksoverheid het gebied gewoon aan als locatie voor woningbouw. Op dat feit hadden we geen invloed meer. Toen zei de Ambachtse politiek: “Goed: we bouwen er woningen, maar dan wel op onze eigen manier, passend bij Ambacht.” Ambacht trok het initiatief naar zich toe en zo werd De Volgerlanden, als je het mij vraagt, de mooiste nieuwbouwwijk van Nederland. We hebben er in positieve zin uitgehaald wat er in zat. Dat geldt ook voor Het Perenlaantje en omgeving: Ja, we weten dat er woningen moeten komen. Maar we puzzelden en zochten net zolang tot we de manier vonden om niet alleen Het Perenlaantje te behouden, maar ook een deel van het groen landschap erbij. Dat kenmerkt ook wel de Ambachtse cultuur: Vinden wat wel kan in plaats van alleen constateren wat niet kan.”

Noordkade of Bedrijvenpark Ambachtsezoom?

“Ze hebben veel overeenkomsten. Ze zijn goed voor Ambacht: goed voor de inwoners, goed voor de ondernemers, goed voor de werkgelegenheid en van hoge kwaliteit. Dat kan alleen doordat de gemeenteraad er achter staat. En ze tonen de Ambachtse manier van denken en werken: We doen het goed of we doen het niet.”

Wat mis je straks het meest aan Ambacht?

“We blijven in Ambacht wonen, maar wat ik ga missen is wat ik zo waardeer aan Ambacht: de goede omgangsvormen. Tussen collegeleden, tussen de raadsleden, tussen de medewerkers van de gemeente en van de organisaties waar we mee samenwerken en hen onderling. Daardoor weten we verschillen te overbruggen en Ambacht verder te brengen. We zijn ons daar niet altijd van bewust, maar het is iets wat we moeten blijven koesteren. Want mensen willen geen ruzie in de politiek, ze willen problemen opgelost zien. Ik zal de bijna harmonieuze samenwerking gaan missen, ik weet dat het er in Den Haag anders aan toe gaat. Maar misschien kan ik ook daar in positieve zin aan bijdragen, dankzij mijn Ambachtse ervaringen.”

Hoe laat je Ambacht achter?

“Zonder meer met een gerust gevoel. Marcel Fierens is een kundig opvolger als wethouder. En de nieuwe burgemeester, Patrick van der Giessen, is iemand die net als Jan Heijkoop de Ambachtse cultuur door en door kent. De Ambachtse basis blijft: alles wat we doen, doen we voor onze inwoners.”